12 Şubat 1998 tarihinde Antakyada doğdum.Liseyi Seçkinler Kolejinde tamamladım.Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetiminden mezun oldum.Şuan Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Tezli Yüksek Lisansa devam ediyorum.Lisans okuduğum süreçte Sivil Toplum Kuruluşu Kulübü,İEEE,Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Topluluğu ve Genç Tema Topluluğunda faaliyet gösterdim.Çocuk yaşlarımdan bu yana babamın sahibi olduğu işletme olan Bağdadi Elektronik de teknik personel olarak çalıştım.Yazı yazmaya İlk başlarda kendi kişisel facebook hesabımda kısa metin şeklinde yazılar yazmaktaydım.Bir arkadaşımın tavsiyesi ve yönledirmesi ile blog yazarlığına giriştim.2017-2018 seneleri arasında Darker History Writer isimli sitede yazmaya başladım.Acemilik dönemim o sitedeydi.2018-2019 seneleri arasında üniversite öğrenci grubunun kurmuş olduğu Küresel Dünya isimli sitede,2021-2022 seneleri arasında küreseloji sitesinde yazılarımı yayınladım.15 Şubat 2019 tarihinde kendi blogum olan umutbagdadioglu isimli blogu kurdum.Cosmos İstanbul,Paradigma,AnkaHistorius,Atlantis gibi gruplarda bilimsel ve akademik olan çeşitli konferanslarda katılım sağladım ve üyeliğimde oldu.Bu konferanslar genelde kadın hakları,çocuk hakları,Doğal Afetler ve Dünya Siyaset Tarihi konularını kapsamaktadır.Dünya Siyaseti Öğrenci Konseyinde editörlüğe ve Fikirtepe Medya da yazarlığa devam ediyorum.

Twitter : @umtbgd 2
İnstagram: @umut.bagdadioglu
Mail: umutbagdadioglu@hotmail.com

Türkiye'nin ilk ve tek akademik alandaki sosyal medya uygulaması olan OpusUnity kuruldu. 

Opus Unity Hesabım: @umutbagdadioglu 

#OpusUnity #media #academy #technology

Umut Bağdadioğlu

Blog Yazarı

1877-Osmanlı Rus Savaşı: Rus ordusu 5 aydır süren kuşatma sonrası Plevne'yi aldı.

Plevne’nin düşüşü, uluslararası siyasetin bazen tek bir şehrin dar sokaklarında nasıl kırıldığını gösteren tuhaf bir dönemeçtir. Savaşın askeri boyutu ne kadar kanlıysa, siyasi arka planı da o kadar girift bir güç denklemine dayanıyordu. Osmanlı İmparatorluğu’nun zayıflayan idari yapısı ve modernleşme çabalarının eşitsiz ilerleyişi, Rusya’nın Balkanlar’da nüfuz artırma stratejisini kolaylaştıran bir zemin hazırladı. Rusya, Pan-Slavizm ideolojisini yalnızca kültürel bir kardeşlik çağrısı olarak değil, Balkan coğrafyasında yeni bir jeopolitik düzen inşa etmenin aracı olarak kullanıyordu. Dolayısıyla Plevne, askeri bir mevziden çok daha fazlasıydı; Slav uluslarının kaderinin şekilleneceği bir laboratuvar gibi işlev gördü.

Kuşatmanın uzaması ve Osmanlı savunmasının direnci, Avrupa güç dengelerine de beklenmedik bir titreşim gönderdi. İngiltere, Akdeniz ticaret yollarını ve Hindistan bağlantısını tehlikeye atacak bir Rus genişlemesinden ciddi rahatsızlık duyuyordu. Ancak Londra, doğrudan müdahale etmeye kalkıştığı anda yeni bir büyük savaşın kapısını aralayacağını biliyordu. Bu yüzden diplomasi, kesif bir sis gibi bütün savaş alanının üzerinde dolaştı. Almanya ve Avusturya-Macaristan ise Balkanlar’ın aşırı güçlenen bir Rusya ile yeniden düzenlenmesinden rahatsızlık duysa da temkinli davranmak zorundaydı. Plevne’nin düşmesi, bu devletlerin zihinlerinde “Osmanlı sonrası Avrupa nasıl görünecek?” sorusunu daha yüksek sesle yankılattı.

Osmanlı açısından bakıldığında Plevne, askeri tekniklerin değişiminin acı bir göstergesiydi. Devlet, modern ordulara sahip imparatorluklarla aynı hızda dönüşüm geçirememişti. Bu durum, savaşın yalnızca cephede değil, bürokratik yapılarda, lojistik ağlarda ve diplomatik kanallarda da sürdüğünü gösterdi. Plevne’nin alınmasıyla Rusya Balkanlar’da stratejik bir koridor kazandı ve Osmanlı’nın bölgedeki egemenliğinin nihai olarak aşınmasına yol açtı. Uluslararası ilişkiler teorisi açısından bu an, güç boşluklarının rakip devletler tarafından nasıl hızla doldurulduğunu ve kimlik temelli söylemlerin (Pan-Slavizm gibi) dış politika hamlelerine nasıl dönüştüğünü berrak biçimde gösterir. Avrupa sisteminin güvensizlikle örülü yapısı, bir şehrin düşüşünü bile kıtasal bir hesaplaşmanın parçasına dönüştürdü; bu da Plevne’yi yalnızca tarihsel bir askeri olay değil, 19. yüzyılın güç siyasetini anlamak için önemli bir mercek haline getirir.

#Ottoman #Türkiye #Turkey #Russia #India #UnitedKingdom #Europe #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #security #military #defense #strategy #history  #partnership #nuclear #energy #culture #article #humanrights #economy #finance #trade #law #technology #sociology

Almanya'nın iç istihbarat örgütü,casusluk ve sabotajla mücadelede daha fazla yetki talep ediyor. Bunun için güvenlik yasalarının yenilenmesi hedefleniyor.

Almanya’nın iç istihbarat örgütü Federal Anayasayı Koruma Teşkilatı’nın (BfV) casusluk ve sabotajla mücadelede daha geniş yetkiler talep etmesi, yalnızca teknik bir güvenlik meselesi değil; liberal demokrasilerde devlet gücünün sınırları, tehdit algısının dönüşümü ve uluslararası sistemdeki sertleşmenin iç siyasete yansıması olarak okunmalıdır. Soğuk Savaş sonrası dönemde daha çok aşırıcılık ve iç tehditlere odaklanan Alman güvenlik mimarisi, Ukrayna savaşıyla birlikte yeniden devlet merkezli tehditlere, özellikle Rusya ve Çin kaynaklı istihbarat faaliyetlerine yönelmiştir. Bu yönelim, Almanya’nın kendisini artık “jeoekonomik bir aktör” olmanın ötesinde, doğrudan hedef alınan bir stratejik alan olarak görmeye başladığını gösterir.

Güvenlik yasalarının yenilenmesi talebi, klasik özgürlük–güvenlik ikilemini yeniden gündeme taşımaktadır. Almanya’nın tarihsel hafızasında Gestapo ve Stasi deneyimlerinin yarattığı derin travma, istihbarat yetkilerinin genişletilmesine karşı toplumsal ve hukuki hassasiyeti yüksek tutmuştur. Ancak dijitalleşme, kritik altyapıların siber saldırılara açıklığı ve ekonomik casusluğun artması, mevcut yasal çerçevenin “yavaş ve tepkisel” kaldığı argümanını güçlendirmektedir. Bu bağlamda devlet, hukuki denetimi koruyarak daha önleyici ve proaktif bir güvenlik anlayışına geçmeye çalışmaktadır.

Uluslararası ilişkiler perspektifinden bakıldığında bu süreç, Avrupa’nın genel güvenlik paradigmasındaki dönüşümle uyumludur. Almanya, uzun süre güvenlik üretimini NATO ve ABD’ye devreden bir aktörken, artık kendi iç direncini artırma arayışındadır. İstihbarat yetkilerinin genişletilmesi, yalnızca iç güvenliği değil, Almanya’nın müttefiklerine “zayıf halka değilim” mesajını verme işlevi de görmektedir. Aynı zamanda bu adımlar, büyük güç rekabetinin iç hukuk ve iç siyaset alanına nasıl nüfuz ettiğinin somut bir örneğidir.

Son tahlilde Almanya’daki bu tartışma, liberal devletlerin karşı karşıya olduğu yapısal bir gerilimi açığa çıkarır: Açık toplumlar, kapalı ve agresif aktörlerle mücadele ederken ne ölçüde sertleşebilir? Güvenlik yasalarının yenilenmesi, kısa vadede devlet kapasitesini artırabilir; ancak uzun vadede demokratik meşruiyet, şeffaflık ve yargısal denetimle dengelenmediği sürece, güvenliği güçlendirmek adına siyasal özgürlükleri aşındırma riskini de beraberinde taşır. Bu nedenle Almanya örneği, çağdaş uluslararası sistemde güvenlik ile demokrasi arasındaki hassas dengeyi anlamak için kritik bir laboratuvar işlevi görmektedir.

#Germany #Europe #EuropeanUnion #BFV #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #security #military #defense #strategy #history  #partnership #nuclear #energy #culture #article #humanrights #economy #finance #trade #law #technology #sociology #intelligence

Doğu Asya ve Pasifik coğrafyasında, Çin-Japonya arasında devam eden adalar üzerindeki anlaşmazlıklar gibi ikili sorunlar ve Çin-ABD arasındaki ilişkilerin gelecekte alacağı seyre göre krizler,gerilimler,huzursuzluklar sürecektir.

Doğu Asya’nın jeopolitik dokusu,tarihsel hafızanın katmanlarıyla bugünün güç rekabetinin iç içe geçtiği bir laboratuvar gibi davranıyor. Çin ile Japonya arasında Senkaku/Diaoyu Adaları üzerindeki anlaşmazlık,basit bir egemenlik tartışmasının ötesine geçerek bölgesel düzenin hangi ilkeler üzerine kurulacağına dair daha büyük bir çatışmayı sembolize ediyor. Çin’in artan askerî ve ekonomik kapasitesi,Japonya’nın ABD ittifakıyla kendini güvence altına alma çabası ve her iki ülkenin de ulusal kimliklerinde tarihsel kırılmaları canlı tutması,bu sorunu sürekli ısıtan bir kaynak hâline getiriyor. Bu tür toprak anlaşmazlıkları,genellikle sembolik önemi maddi değerinden büyük olduğu için çözüm üretmekten çok devletlerin iç politik meşruiyet arayışına hizmet ediyor.

Bu bölgesel dinamiğin üzerine Çin-ABD rekabeti eklendiğinde,Doğu Asya bir tür jeopolitik stres testinin merkezi hâline geliyor. ABD’nin deniz üstünlüğünü koruma iradesi ile Çin’in çevrelenme korkusunun birleşmesi, karşılıklı güveni aşındırıyor ve “güvenlik ikilemi”nin klasik örneklerinden birini yaratıyor. Her iki aktör de kendi pozisyonunu savunmacı gördüğü için attığı her adım karşı tarafça tehdit olarak algılanıyor. Bu döngü,Tayvan Boğazı’ndan Güney Çin Denizi’ne kadar genişleyen bir kırılganlık alanı yaratıyor. Özellikle Tayvan meselesi,Washington ile Pekin arasındaki stratejik sabrın en hızlı eriyebileceği düğüm noktası olmayı sürdürüyor.

Bölgedeki krizlerin sürekliliğini sağlayan bir başka unsur,ittifakların ve güç dengesi hesaplarının giderek daha akışkan hâle gelmesi. Japonya’nın askerî normalleşme süreci,Güney Kore’nin ABD ile işbirliğini derinleştirmesi,ASEAN ülkelerinin ise iki güç arasında denge kurmaya yönelik ince manevraları,bölgeyi büyük güç rekabetinin pasif izleyicisi olmaktan çıkarıyor. Her aktör kendi güvenlik alanını genişletmeye çalıştıkça,bölgesel düzenin istikrarı daha da kırılganlaşıyor. Bu nedenle Doğu Asya’daki mevcut gerilimleri geçici fırtınalar değil, yapısal dönüşümlerin yol açtığı uzun soluklu dalgalanmalar olarak görmek gerekiyor. Bu dalgalanmalar,gelecekte diplomatik yumuşamalar getirse bile,bölgenin stratejik atmosferinde asılı duran rekabet bulutlarını tamamen dağıtmayacak gibi görünüyor.

#Japan #China #USA #Korea #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #security #military #defense #strategy #history  #partnership #nuclear #energy #culture #article #humanrights #economy #finance #trade #law #technology #sociology

"Avrupa Birliği’nin 210 Milyar Avroluk Rus Varlıklarını Kalıcı Olarak Dondurma Kararı: Uluslararası Hukuk, Ekonomi-Politik ve Jeopolitik Güç Mimarisinde Stratejik Bir Dönüşüm" başlıklı yazım Dünya Siyaseti Öğrenci Konseyi'nde yayımlandı.

Bu çalışma, Avrupa Birliği’nin Rusya Merkez Bankası’na ait 210 milyar avroluk varlıkları kalıcı biçimde dondurma kararını, yalnızca güncel bir yaptırım uygulaması olarak değil; uluslararası hukukun sınırlarının yeniden çizildiği, ekonomik araçların güvenlik ve dış politika enstrümanlarına dönüştüğü ve AB’nin karar alma mimarisinin yapısal olarak dönüştürüldüğü tarihsel bir kırılma noktası olarak ele almaktadır. Ukrayna savaşı bağlamında şekillenen bu adım, egemenlik, mülkiyet ve savaş tazminatı gibi klasik kavramların yeni jeoekonomik ve jeopolitik gerçeklikler içinde nasıl yeniden anlamlandırıldığını ortaya koyarken, aynı zamanda Avrupa Birliği’nin stratejik özerklik arayışını, iç siyasal gerilimlerini ve küresel güç dengeleri içindeki konumunu görünür kılmaktadır. Bu bağlamda makale, söz konusu kararın hukuki meşruiyetini, siyasal rasyonalitesini ve uluslararası sistem üzerindeki uzun vadeli etkilerini bütüncül bir perspektifle analiz etmeyi amaçlamaktadır.

https://lnkd.in/dt2cD39d

#Europe #EuropeanUnion #Russia #Ukraine #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #security #military #defense #strategy #history  #partnership #nuclear #energy #culture #article #humanrights #economy #finance #trade #law #technology #sociology #intelligence

dsogrencikonseyi.com

Dünya Siyaseti Öğrenci Konseyi - Avrupa Birliği’nin 210 Milyar Avroluk Rus Varlıklarını Kalıcı Olarak Dondur

1998-Amerika Birleşik Devletleri,Irak'a Çöl Tilkisi Harekâtı'nı başlattı.

1998’de ABD’nin Irak’a yönelik başlattığı Çöl Tilkisi Harekâtı, Soğuk Savaş sonrası uluslararası sistemin tek kutuplu karakterinin askeri ve hukuki sınırlarını görünür kılan kritik bir kırılma anıdır. Operasyon, resmi söylemde Saddam Hüseyin rejiminin kitle imha silahları geliştirdiği ve Birleşmiş Milletler silah denetçileriyle iş birliğini engellediği iddiasına dayandırılmıştır. Ancak bu gerekçelendirme, uluslararası hukuk açısından açık bir tartışma alanı yaratmış; BM Güvenlik Konseyi’nden açık bir askeri yetki kararı olmaksızın gerçekleştirilen müdahale, “önleyici güç kullanımı” anlayışının fiili bir örneği olarak kayda geçmiştir.

Harekât, ABD ve Birleşik Krallık öncülüğünde dört gün süren yoğun hava saldırılarıyla sınırlı tutulmuş, kara harekâtına girilmemesi bilinçli bir tercih olmuştur. Bu durum, Washington’un Irak’ı tamamen istikrarsızlaştırmadan, rejimi askeri ve psikolojik olarak yıpratma stratejisini benimsediğini göstermektedir. Aynı zamanda ABD iç politikasında Başkan Clinton’ın azil süreciyle eşzamanlı gerçekleşmesi, operasyonun dış politika ile iç siyaset arasındaki geçirgenliği açısından da dikkat çekici bir örnek sunar. Bu bağlamda Çöl Tilkisi, sadece bir güvenlik hamlesi değil, liderlik ve meşruiyet üretme çabasının da bir parçası olarak okunabilir.

Uluslararası ilişkiler teorileri açısından bakıldığında operasyon, realizmin güç ve caydırıcılık vurgusunu açık biçimde yansıtırken, liberal kurumsalcılığın savunduğu çok taraflılık ve uluslararası kurumların merkezi rolü ciddi biçimde aşındırılmıştır. ABD’nin BM denetim mekanizmalarına duyduğu güvenin azalması ve tek taraflı askeri eylemi tercih etmesi, sonraki yıllarda özellikle 2003 Irak işgaline giden zihinsel ve stratejik zemini hazırlamıştır. Bu süreçte Irak, bölgesel bir tehdit olmaktan ziyade, ABD’nin küresel düzeni şekillendirme iradesinin sembolik bir hedefi haline gelmiştir.

Bölgesel düzeyde ise Çöl Tilkisi Harekâtı, Orta Doğu’da ABD karşıtlığını derinleştirmiş, yaptırımlar ve bombardımanların Irak toplumunda yarattığı insani tahribat Batı’nın normatif iddialarını zayıflatmıştır. Uzun vadede operasyon, Saddam rejimini devirmekten çok, Irak devlet kapasitesini aşındırmış; güvenlik boşlukları, radikalleşme ve devlet dışı aktörlerin güçlenmesi gibi sonuçların önünü açmıştır. Bu yönüyle Çöl Tilkisi, kısa vadeli askeri başarıların uzun vadeli jeopolitik maliyetlerini gösteren öğretici bir vaka olarak uluslararası ilişkiler literatüründe yerini almıştır.

#USA #Iraq #UnitedNations #UnitedKingdom #MiddleEast #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #security #military #defense #strategy #history  #partnership #nuclear #energy #culture #article #humanrights #economy #finance #trade #law #technology #sociology #desert #intelligence

Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Antonio Guterres,ABD Başkanı Donald Trump'ın Venezuela'nın petrol tankerlerine yönelik abluka açıklamasına itidal çağrısında bulundu.

Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Antonio Guterres’in, ABD Başkanı Donald Trump’ın Venezuela’nın petrol tankerlerine yönelik abluka açıklamasına karşı yaptığı itidal çağrısı, uluslararası sistemde güç, hukuk ve meşruiyet arasındaki gerilimi yeniden görünür kılmaktadır. Bu çağrı, Birleşmiş Milletler’in kurumsal refleksiyle büyük güçlerin tek taraflı zorlayıcı politikaları arasındaki yapısal çatışmanın güncel bir tezahürüdür. ABD’nin abluka söylemi, yalnızca Venezuela’yı hedef alan bir ekonomik baskı aracı değil; aynı zamanda uluslararası ilişkilerde hegemonik gücün hukuku nasıl esnetebildiğini gösteren klasik bir örnektir.

Uluslararası ilişkiler teorisi açısından bakıldığında, ABD’nin bu hamlesi realizmin güç merkezli mantığıyla örtüşmektedir. Enerji kaynakları, özellikle petrol, modern jeopolitiğin temel kaldıraçlarından biridir ve Venezuela bu anlamda hem rezerv büyüklüğü hem de rejim karşıtlığı nedeniyle stratejik bir hedef haline gelmiştir. Abluka tehdidi, askeri müdahaleden daha düşük maliyetli fakat benzer derecede yıkıcı sonuçlar doğurabilen ekonomik savaş araçlarının kullanımını yansıtmaktadır. Buna karşılık Guterres’in itidal çağrısı, liberal kurumsalcılığın çatışmaları normlar, diyalog ve çok taraflı mekanizmalar yoluyla sınırlama iddiasını temsil etmektedir.

Ancak bu noktada Birleşmiş Milletler’in yapısal sınırları da açığa çıkmaktadır. Genel Sekreter’in çağrıları normatif bir ağırlık taşısa da, büyük güçlerin çıkar hesapları karşısında bağlayıcı bir etki yaratmakta zorlanmaktadır. ABD’nin olası bir abluka hamlesi, BM Şartı’nın güç kullanma yasağı ve devletlerin egemen eşitliği ilkeleriyle açık bir gerilim içerisindedir. Buna rağmen uluslararası sistemde yaptırımlar ve ablukalar, hukuki gri alanlar içinde “meşru” araçlar olarak sunulabilmektedir.

Venezuela krizi bu bağlamda sadece bir Latin Amerika meselesi değil, küresel düzenin çok kutupluluğa doğru evrildiği bir dönemde hegemonik güçlerin nasıl pozisyon aldığını gösteren sembolik bir vakadır. Guterres’in itidal çağrısı, çatışmanın tırmanmasının bölgesel istikrarsızlığı derinleştireceği ve uluslararası hukukun daha da aşınmasına yol açacağı uyarısını içermektedir. Ancak mevcut güç dengeleri dikkate alındığında, bu çağrı daha çok normatif bir hatırlatma olarak kalmakta; uluslararası siyasetin sert gerçekliği ise büyük ölçüde güç ilişkileri tarafından belirlenmeye devam etmektedir.

#UnitedNations #USA #Venezuela #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #security #military #defense #strategy #history  #partnership #nuclear #energy #culture #article #humanrights #economy #finance #trade #law #technology #sociology #oil #intelligence

Türk kadınının seçme ve seçilme hakkını elde edişinin 91. yıl dönümünü büyük bir gururla kutluyorum.Bu tarihi adım,Cumhuriyetimizin eşitlik ve çağdaşlaşma yolculuğunun en güçlü sembollerinden biridir.Bir çok Avrupa ve Dünya ülkesinden önce Gazi Mareşal Mustafa Kemal Atatürk'ün öncülük ettiği kadınların seçme ve seçilmek hakkı 1934 yılında başlayan ve 1935 yılında Meclis’e giren ilk 17 kadın milletvekiliyle açılan yol,bugün hâlâ geleceğe ışık tutuyor.Kadınlar bugün sadece oy hakkı elde etmedi; kendi geleceğini,özgürlüğünü ve değerini ilan etti.Bu hak, sadece bir seçim hakkı değil “Ben de varım” diyen tüm kadınların ortak zaferidir.
5 Aralık Dünya Kadın Hakları Günü Kutlu Olsun.

"Bir milletin medeniyetini ölçmek istiyor musunuz? Kadınlarına nasıl muamele edildiğine bakınız."
                Gazi Mareşal Mustafa Kemal Atatürk

#MustafaKemalAtatürk #Atatürk #Türkiye #Turkey #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #international #law #history #humanrights #women #womenrights #sociology #psychology #culture

10 Aralık Dünya İnsan Hakları Günü insanlığın onurunu,özgürlüğünü ve eşitliğini koruma yolundaki evrensel mücadelenin en anlamlı sembollerinden biridir.Bugün sadece bir anma değil; aynı zamanda Dünyada ve ülkemizde insan haklarının nasıl bir yol izlediğini,bugün nereye savrulduğunu ve yarın için nasıl bir mücadele hattı kurmamız gerektiğini sorguladığımız bir gündür. MagnaCarta’dan Fransız Devrimi’ne,İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’nden Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’ne kadar uzanan bir süreç,insanlığın adalet ve eşitlik arayışının kurumsallaştığı bir birikimdir. Bugün, dünyanın pek çok yerinde milyonlarca insan hâlâ savaşların,yoksulluğun,ayrımcılığın ve şiddetin gölgesinde yaşam mücadelesi veriyor. Daha adil,daha eşit ve daha insani bir dünya,hakların eksiksiz tanındığı ve herkes için güvence altına alındığı bir düzenle mümkündür. Bu bilinçle insan haklarının sadece bir gün değil her gün hatırlanması ve korunması gerektiğini bir kez daha vurguluyorum. Savaşların,ayrımcılığın ve adaletsizliğin son bulduğu daha adil,daha merhametli bir dünya dileğiyle...

#world #law #humanrights #history #culture #sociology #10december

Kazakistan Cumhurbaşkanı Kasım Cömert Tokayev,adil bir dünya düzeni ve uluslararası istikrarın sağlanması açısından Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyine üye ülkelerin sayısının artırılması çağrısı yaptı. Tokayev,BM Genel Kurulu'nun rolünün güçlendirilmesi gerektiğini belirtti.

Kazakistan Cumhurbaşkanı Kasım Cömert Tokayev’in Güvenlik Konseyi’nin genişletilmesi yönündeki çağrısı, günümüz uluslararası sisteminin giderek derinleşen temsil kriziyle yüzleştiğini hatırlatan güçlü bir işaret. Düzenin mimarları olan büyük güçler, II. Dünya Savaşı sonrası kurulan güvenlik yapısını siyasi ağırlıklarını korumak için adeta dondurmuş durumda. Tokayev’in çıkışı tam da bu donuk yapıya yöneliyor; zira Güvenlik Konseyi’nin veto mekanizması, küresel siyasetin en kritik başlıklarında karar almayı neredeyse imkânsız kılan bir kilit noktaya dönüşmüş durumda. Uluslararası ilişkiler literatüründe bu durum “kurumsal meşruiyet erozyonu” olarak anılır ve Konsey’in mevcut yapısı bu erozyonu her yıl biraz daha görünür kılıyor.

Tokayev’in özellikle BM Genel Kurulu’nun güçlendirilmesine vurgu yapması, normatif meşruiyet ile güç siyasetinin arasındaki gerilime işaret ediyor. Genel Kurul, devletlerin siyasi eşitliği temelinde işleyen tek küresel forum; ancak kararlarının bağlayıcı olmaması nedeniyle uluslararası sistemin yönünü belirlemede sınırlı bir ağırlığa sahip. Bu nedenle Tokayev’in konuşması, orta ölçekli güçlerin giderek daha sık dile getirdiği “daha adil temsil” talebinin Orta Asya’dan yükselen bir versiyonu olarak okunabilir. Kazakistan gibi çok taraflı diplomasiye yaslanan devletler için normatif mimarinin güçlenmesi, büyük güç rekabetinin yarattığı belirsizliği dengelemenin bir yolu.

Bu çağrı aynı zamanda Avrasya jeopolitiğinin değişen matematiğini yansıtıyor. Orta Asya, Çin’in Kuşak-Yol yatırımları, Rusya’nın güvenlik etkisi ve Batılı aktörlerin enerji politikaları arasında sıkışmış bir bölge olmaktan çıkıp çok yönlü dış politikanın mümkün olduğu bir alana dönüşüyor. Kazakistan’ın bu tartışmada aktif rol üstlenmesi, kendi stratejik özerkliğini tahkim etmeye yönelik rasyonel bir adım. Genişletilmiş bir Güvenlik Konseyi, yalnızca küresel temsil sorununu hafifletmekle kalmaz; aynı zamanda orta güçlere karar alma süreçlerinde daha fazla ağırlık kazandırarak uluslararası istikrarın kurumsal temelini genişletebilir. Bu tür bir girişim, sistemin katı güç merkezlerinden uzaklaşıp daha çoğulcu bir mimariye evrilmesi fikrini de canlı tutar.

#UnitedNations #Russia #China #Kazakhstan #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #security #military #defense #strategy #history  #partnership #nuclear #energy #culture #article #humanrights #economy #finance #trade #law #technology #sociology #international #intelligence

Avrupa Birliği,göçmenlerin geri gönderilmesi konusunda daha sert bir politika uygulanmasına karar verdi. 27 üye ülkenin içişleri bakanları Brüksel'de bir araya gelerek,sınırların dışında göçmen kampları kurma ve kaçak göçmenleri bu kamplarda uzun süre tutma planlarını tartıştı. Polonya,yeniden yerleştirme mekanizmasına katılmayacağını bildirdi.

Avrupa Birliği’nin göç politikasını daha sert bir çizgiye taşıma eğilimi, Birlik içindeki siyasi fay hatlarının yeniden görünür hale geldiği bir döneme denk düşüyor. Göçmenlerin AB sınırlarının dışında kurulacak kamplara gönderilmesi fikri, güvenlik merkezli yaklaşımın artık norm haline geldiğini hissettiriyor. Bu kamp modeli, devletlerin kendi topraklarında doğacak hukuki ve siyasi yükü dışsallaştırma çabasının bir ürünü. Dış sınırların ötesine taşınan göç yönetimi, devletlerin egemenlik anlayışını mekânsal olarak genişletirken sorumluluğu ise coğrafi olarak uzaklaştırıyor. Bu durum, uluslararası hukuk ile güvenlik öncelikleri arasındaki gerilimi daha da belirginleştiriyor.

Üye ülkeler arasındaki uyumsuzluk ise yapısal bir kırılmanın sinyallerini taşıyor. Polonya’nın yeniden yerleştirme mekanizmasına katılmayı reddetmesi, sadece ulusal egemenlik vurgusundan ibaret değil; aynı zamanda AB'nin “zorunlu dayanışma” kavramına yönelik meydan okuma niteliği taşıyor. Doğu Avrupa ülkelerinin göç konusunda daha sert, kimlik temelli bir çizgiyi savunması ile Batı Avrupa’nın pragmatik ama insan hakları açısından tartışmalı teknik düzenlemelere yönelmesi arasındaki fark giderek büyüyor. Bu çelişki, AB’nin ortak politika üretme kapasitesini zayıflatarak Birliği normatif bir aktör olmaktan uzaklaştırıyor.

Göçmen kamplarının uzun süreli tutma merkezlerine dönüşme ihtimali, AB'nin uluslararası ilişkilerdeki imajını da değiştirebilir. Bir zamanlar insan hakları ve hukukun üstünlüğü söylemiyle yumuşak güç inşa eden AB, artık güvenlikçi sınır yönetimiyle küresel siyasette daha realist ve savunmacı bir aktöre dönüşüyor. Bu dönüşüm, göçün sadece insani bir mesele değil, aynı zamanda Birlik içi siyasal geleceği belirleyecek stratejik bir kırılma noktası olduğunu gösteriyor. Bu tartışmanın yönü, Avrupa’nın önümüzdeki yıllarda hangi değerler üzerine inşa edileceğini belirleyecek kadar kritik bir nitelik taşıyor.

#Europe #EuropeanUnion #Poland #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #security #military #defense #strategy #history #partnership #nuclear #energy #culture #article #humanrights #economy #finance #trade #law #technology #sociology #immigrant #migrant

" Avrupa Güvenlik Mimarisi: Siber Tehditlerden Enerji Güvenliğine Rusya, Ortadoğu ve Soğuk Savaş Mirası Bağlamında Stratejik Analiz " başlıklı makalemi blog sayfamda yayınladım.

https://lnkd.in/dVYdNDXA


#Europe #EuropeanUnion #MiddleEast #AI #Turkey #USA #Russia #China #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #security #military #defense #strategy #history  #partnership #nuclear #energy #culture #article #humanrights #economy #finance #trade #law #technology #sociology

umutbagdadioglu.blogspot.com

1 Aralık 2025 Yazısı

ABD'nin 5 Aralık'ta yayımladığı Ulusal Güvenlik Stratejisi'nin ardından Pentagon’da değişiklikler bekleniyor. Washington Post’un haberine göre,ABD Savunma Bakanlığı (Pentagon),komuta yapısında köklü değişiklikler öngören ve üst düzey askeri gücün dağılımını yeniden şekillendirmeyi hedefleyen bir plan hazırlığında.

5 Aralık’ta yayımlanan Ulusal Güvenlik Stratejisi’nin ardından Pentagon’da beklenen yapısal dönüşüm, ABD’nin küresel güç projeksiyonunu yeniden kalibre etme arayışının kurumsal bir yansıması olarak okunmalıdır. Washington Post’un aktardığı komuta yapısına dair planlar, yalnızca bürokratik bir reformdan ziyade, çok kutuplu sistemde artan rekabet koşullarına verilen stratejik bir yanıttır. ABD, uzun yıllar boyunca terörle mücadele eksenli ve bölgesel operasyonlara odaklanan askeri mimarisini, büyük güç rekabetinin belirleyici olduğu bir düzleme taşımaya çalışmaktadır. Bu bağlamda komuta zincirinin yeniden tasarlanması, karar alma süreçlerini hızlandırmayı ve askeri kapasitenin coğrafi olarak daha esnek biçimde dağıtılmasını hedeflemektedir.

Pentagon’daki planların merkezinde, özellikle Hint-Pasifik ve Avrupa sahalarının önceliklendirilmesi dikkat çekmektedir. Çin’in askeri ve teknolojik kapasite artışı ile Rusya’nın revizyonist hamleleri, ABD’nin bölgesel komutanlıklar arasındaki yetki ve kaynak dağılımını yeniden düşünmesine yol açmaktadır. Üst düzey askeri gücün belirli merkezlerde yoğunlaşması yerine, daha modüler ve uyarlanabilir bir komuta yapısının öne çıkması, krizlere eş zamanlı ve çok boyutlu yanıt verme kapasitesini artırmayı amaçlamaktadır. Bu durum, klasik hiyerarşik askeri yapılanmadan, ağ-temelli ve müşterek operasyonlara dayalı bir modele geçiş sinyali vermektedir.

Siyaset bilimi perspektifinden bakıldığında bu dönüşüm, ABD’nin hegemonik istikrar üretme biçiminde yaşanan kırılmayı da yansıtır. Washington artık tek başına düzen kurucu bir aktör olarak değil, ittifak ağlarını askeri ve stratejik olarak daha sıkı entegre eden bir lider konumunu tahkim etmeye çalışmaktadır. Pentagon’daki yapısal değişiklikler, NATO ve Asya-Pasifik’teki müttefiklerle müşterek komuta ve planlama kapasitesini güçlendirmeyi hedeflerken, aynı zamanda ABD iç siyasetinde savunma harcamalarının etkinliği tartışmalarına da yanıt niteliği taşımaktadır.

Son kertede bu planlar, ABD’nin askeri gücünü azaltmaktan ziyade, onu daha seçici, daha hızlı ve daha stratejik kullanma arayışının ürünüdür. Ulusal Güvenlik Stratejisi ile uyumlu biçimde Pentagon’da öngörülen dönüşüm, küresel güç dengesinde sert rekabetin kalıcı hale geldiği bir dönemde, ABD’nin askeri aygıtını yeni jeopolitik gerçekliğe uyarlama çabasını somutlaştırmaktadır.

#USA #China #Pentagon #NATO #policy #diplomacy #PoliticalScience #InternationalRelations #security #military #defense #strategy #history #partnership #nuclear #energy #culture #article #humanrights #economy #finance #trade #law #technology #sociology #intelligence

taplio

Umut Bağdadioğlu's Linkedin Analytics